Agjenti Lokal
Corfu Port, Greece
Ionian Seaways
Ethn. Antistaseos 4, New Port
T. +(30) 26610 38690 – 31649 – 25155
F. +(30) 26610 38787 – 26555
Rreth Korfuzit
kryeqytetit i ishujve Jonianë, Eptanision (7 Ishujt), me sipërfaqe 592 km2. Ai është ishulli i dytë për nga madhësia, ndër shatë ishujt, me një vijë bregdetare prej 217 km, por i pari për numrin e popullsisë, me mbi 110.000 banore. Kurfuzi është ishulli më i blertë i gjithë ishujve grekë. Bimësia impresionuese, përbëhet në tërësinë e saj nga drurët e ullinjëve dhe qiparisave, rreth 4 milion pemë ulliri, të mbjellë që në periudhën veneciane gjatë shekujve të 13-të deri në 18-in. Maja më e lartë e ishullit është mali i Pandokrator-it, me një lartësi 906 m.
Klima e Korfuzit është e butë dhe e lagësht. Ekonomia e ishullit bazohet kryesisht në bujqësi, por më së shumti te turizmi. Vaji cilësor i ullirit është në pararojën e produkteve dhe është ndër më të mirët e Greqisë. Prodhimet e tjera përbëhen nga qumështi, gjalpi, djathi, vera e bardhë dhe mishi i përpunuar.
Një nga produktet më të famshme jo vetëm e ishullit, por unik për të gjithë Europën është ‘komkuati’, një lloj shumë i veçantë portokalli, i vogël në përmasë. Ky lloj i veçantë portokalli u soll nga Marko Polo në ishull, në shek.. e 13-të, i cili e kishte marrë në Kinë. Banorët e Korfuzit prodhojnë liker dhe ëmbëlsira të athëta me të. Burimi kryesor i të ardhurave për ishullin vjen nga turizmi shumë i zhvilluar dhe cilësor. Qyteti ka të njëjtin emër me atë të ishullit, Korfuz dhe është i ndërtua në stilin Venecian. Qendra historike e qytetit ka gjithashtu elementë të arkitekturës franceze dhe britanike.
Monumentet më të bukura të periudhës veneciane janë:
Nga periudha britanike veçon godina e mrekullueshme e Pallatit Mbretëror, sot muzeumi i Artit Aziatik. Unike në Mesdhe, në stilin e vet Xhorxhian (arkitektura Xhorxhiane në vendet anglishtfolëse konsiderohet stili i ndërtimeve ndërmjet viteve 1714 – 1830). Pallati është ndërtuar me gurë të sjellë nga Malta midis viteve 1819-1824 nga Sër G. Whitmore dhe iu dedikua Shën Gjergjit (Saint George) dhe Shën Mihalit (Saint Michael), si edhe shërbeu si vendbanimi i Komisionerit të Lartë të Korfuzit, Sër Tomas Maitland . Nga periudha franceze dallojnë:
1- Arkadat e Liston-it, që janë një miniature e “Rruga e Rivoli-t” (Rue de Rivoli) në Paris, ndërtuar nga arkitekti famshëm francez Leseps.
2- Akademia Joniane (1808), ndërtesa më e spikatur e periudhës franceze, i njohur si i pari universitet i Greqisë moderne. 1- Dy kështjellat. Më e vjetra prej tyre është ndërtuar në fillimet e shek. të 16-të, e quajtur Kështjella e Detit (Castelo dal Mare, sot Paleofrurion-Rojtarëve të vjetër) dhe më e reja, e ndërtuar disa vite më vonë, në po të njëjtin shekull (1576), e quajtur Kështjella e Tokës (Castelo da Tera), ndërtua në nderim të Shën Markut. 2- Ndërtesa më e veçantë është Katedralja Katolike, ndërtuar në shek.. e 14-të, dedikuar Shën Xhakomos.
3- Ndërtesa e Bashkisë së qytetit, që më fillimet e veta quhej Llozha e Fisnikëve (Loggia Nobilei ), ndërtuar midis viteve 1663-1693, në stilin barok të Rlindjes. Është ndërtesa e vetme e ishullit e ndërtuar më gurë sisnion-anë.
Një tjetër karakteristikë e qendrës së vjetër historike të Korfuzit janë kishat, shumica prej tyre të ndërtuara gjatë periudhës venedikase. Më të njohurat janë:
1) Kisha ortodokse greke e Shën Spiridhonit, i cila konsiderohet shenjtori i ishujve, ndërtuar në vitin 1590. Reliket Shën Spiridhonit gjenden në kasa argjendi vezulluese.
2) Katedralja ortodokse greke, Bazilika, dedikuar Virgjëreshës së Bekuar, e ndërtuar në vitin 1577. Në këtë kishë ndodhen reliket e Perandores bizantine Shën Theodhorës Augusta dhe Shën Vlasios. Qyteti ka pesë muzeume: Muzeu i Arteve Aziatike, Muzeu Solomos, Muzeu i Monedhave, Muzeu Arkeologjik dhe Muzeu Bizantin. Vetëm 5 km larg nga qyteti i Korfuzit, në fshatin tradicional piktoresk të Gastrurit ndodhet pallati i Princeshës bukuroshe dhe elegante Elizabtës së Austrisë (Sissy). Pallati i Akilit është ndërtuar në një ndërthurje të stilit Pompeian dhe Neoklasik, nga arkitektët italianë Raphaelo Cardilo dhe Antonio Landi, midis viteve 1890-1892.
Pak histori
Korfuzi ka qenë i banuar që në epokën paleolitike, 70.000-40.000 para Krishtit. Sipas mitologjisë dhe gojëdhënave, ishulli mori emrin nga zana Korkira, vajza e Asoposit, Perëndia e lumit Peloponezian. Poseidoni, Perëndia i detit ra në dashuri me të, e rrëmbeu dhe e çoi në ishull. Nga bashkëjetesa e tyre, lindi Faekasi, themeluesi i fisit të faekonëve. Për këtë Korfuzi quhet edhe sot ishulli i Faekasve. Sipas Homerit dhe legjendave, në gjirin e Ermones, që ndodhet në veriperëndim të ishullit Nausika, bija e mbretit Alkinou, gjeti anijen e mbytur të Odisesë. Pozicioni shumë i lakmuar gjeografik, midis Lindjes dhe Perëndimit, e kishte shndërruar Korfuzin në epiqendër të shumë pushtimeve të huaja.
Pushtuesit e parë ishin eretrianët gjatë periudhës 775-750 para Krishtit, më pas atëherë Korinthasit 734-602 dhe më në fund romakët, nga viti 229 para Krishtit deri në vitin 337 pas Krishtit. Gjatë periudhës bizantine, për rreth katërmbëdhjetë shekuj, ishullin i Korfuzit nuk u pushtua asnjëherë. Nga viti 337 deri në vitin 1267, ai ishte pjesë e pandarë e Perandorisë Bizantine. Për rreth pesë shekuj, ishulli i Korfuzit ishte nën mbrojtjen e Venedikut, nga viti 1386 deri në 1797. Gjatë kësaj periudhe, otomanët u përpoqën pesë herë për të pushtuar ishullin e Korfuzit, por pa sukses (1431-1537-1571-1573-1716). Pak para fillimit të shekullit XIX, republikanët francezë, të udhëhequr nga Napoleon Bonaparti, pushtuan ishullin e Korfuzit. Pasi francezët u mundën dhe Napoleoni u rrëzua në 1814, Korfuzi dhe të gjitha ishujt e tjerë Jonianë, u pushtuan nga britanikët për 50 vjet (1814-1864). Më në fund, më 21 maj 1864 Korfuzi dhe të gjithë ishujt e tjerë të Jonit u bashkuan me Greqinë. Në këtë ditë flamuri grek u ngrit në kalanë e vjetër të “Castelo da Mare”